Halotherapie (het Griekse 'halos' betekent 'zout') is een behandeling waarbij het kunstmatige microklimaat van natuurlijke zoutgrotten wordt nagebootst in speciaal ingerichte zoutkamers. Deze unieke methode is gebaseerd op speleotherapie, die de helende werking van zoutmijnen en zoutgrotten toepast bij de behandeling van ademhalingsstoornissen en huidproblemen. Het ontstaan van de zoutkamer is terug te voeren naar deze mediterrane zoutmijnen in Oost-Europa enkele eeuwen geleden. Het viel op dat de mijnwerkers die daar dagelijks werkzaam waren nauwelijks ziek werden en het ziektepercentage dus uitzonderlijk laag was. Problemen met de luchtwegen, verkoudheid of griep, oorontsteking en/of huidproblemen bleken bij de mijnwerkers nagenoeg niet of slechts in zeer geringe mate voor te komen.

Na langdurig onderzoek werd vastgesteld dat het 'klimaat' in de zoutmijnen een positieve uitwerking had op de gezondheid van de mijnwerkers. In de lucht werden hoge concentraties van zoutmoleculen waargenomen en al snel werd het begrip 'speleotherapie' geboren. Mensen met huid- en luchtwegaandoeningen vertoefden 1 à 2 keer per week een uur in een zoutmijn en veel patiënten bleken baat te hebben bij deze therapie. Voor de meeste mensen was het niet haalbaar om 1 à 2 keer per week een echte zoutmijn te bezoeken en zo ontstond het idee om het zoutklimaat uit de zoutmijnen na te bootsen in een afgesloten ruimte en hierin aerosolzout te vernevelen en te laten circuleren. De zoutkamer of zout grot was geboren.